Benim Bir Ailem Var

4.sınıf 4.ünite
DERS NOTLARI:
1. Benim Bir Ailem Var
insanlar bir arada, toplu olarak yaşarlar. Yalnız başına yaşayan kişilere pek rastlanmaz. Günlük hayatımıza bir bakalım. Okulda arkadaşlarımızla birlikteyiz. Fabrikalarda ve diğer iş yerlerinde birlikte çalışan kişiler görüyoruz. Yollar insanlarla dolu. Pazar yerlerinde satıcı ve müşteriler var.
Akşam saatleri yaklaşınca mahallemizde neler gördüğümüzü düşünelim. Önce sokakta cıvıldaşan çocuklar görürüz. Bunlar bir süre sonra birer ikişer dağılırlar. Geride kalanlar, işlerinden dönen anne ve babalarını görünce koşarak yanlarına giderler. Onların ellerinden tutar, taşıyabildikleri paketlerini alır, evlerine giderler. Okullarından dönen öğrenciler, toplu halde oynayarak, şakalaşarak mahalleye gelirler. Sonra her biri evlerinin yolunu tutarlar.
Mahalle bakkalına girip çıkanları görürüz. Saatler ilerledikçe bu koşuşturmalar azalır. Çevreyi sessizlik kaplar. Bu sessizlik bize, herkesin evine çekildiğini anla- tır. Biz de aynı şeyi yaparız. Annemiz, babamız, kardeşlerimiz ve diğer büyüklerimizle evimizde bir araya geliriz. Yeniden birlikte olmanın mutluluğunu duyarız.
2.Ailem Bana Güven Veriyor
Bir kedi yavrusunun, tehlike karşısında annesinin arkasına nasıl saklanmaya çalıştığını hiç gördünüz mü? Saldırıya uğrayan yavrularını korumak için ölümü bile göze alan hayvanları, televizyonda hiç izlediniz mi? Hayvanlar bile annelerine güveniyor, onlara sığınıyorlar.
Biz de ailemize güveniriz. Ailemizin büyükleri bizim için çalışırlar. Kazandıklarını bizim için harcarlar. Onlar olmasalardı giyeceklerimizi nasıl alacaktık? Karnımızı kim doyuracaktı? Okul harçlığımızı bize kim verecekti? Bütün bunları bize ailemiz sağlıyor.
Evimizde ailemizle birlikte olduğumuzda mutlu oluyoruz. Her türlü tehlikeden korunduğumuzu düşünüyoruz. Gece üstümüzü açtığımızda annemiz örtüyor. Başımıza bir iş gelse annemiz, babamız, kardeşlerimiz ve diğer aile bireyleri yardımımıza koşuyorlar. Onların, hep bizim arkamızda olduklarını hissediyoruz. Bizi yalnız bırakmayacaklarını biliyoruz. Bu düşünce bizi rahatlatıyor.
Bütün bu nedenlerle ailemiz bize güven veriyor.
3. Anne-Babam Benim iyiliğimi ister
Her anne ve babanın çocuklarını sevdiğini biliyoruz. Bu sevgi nedeniyle anne babalar çocukları için pek çok güçlüğe katlanıyorlar. Çocuklarını kendilerinden bir parça olarak görüyorlar. ''Canım,", ''Ciğerim." diye bağırlarına basıyorlar.
Bizleri bu kadar çok seven anne ve babalarımız, bizim için ancak iyilik isterler. iyi beslenmemizi arzu ederler. Sağlıklı büyütmek için çabalarlar. iyi yetişmemiz, güzel bir meslek sahibi olmamız için çalışırlar. Her zaman rahat, huzurlu ve mutlu olmamızı isterler. Bunun için de bizden, bazı şeyleri yapmamızı, bazı şeyler- den de kaçınmamızı beklerler. Bazen onları yanlış anlarız. Niçin, '.Çok çalışın," dediklerini bilemeliyiz. Oyun oynamamıza neden engel olduklarını düşünürüz.
Eğer onlar, bize bir şeyi yasaklıyorlarsa zararlı olduğunu düşünüyorlar demek- tir. Yapmamızı istiyorlarsa bize yararlı olacağını bildiklerindendir. Unutmayalım ki, anne ve babalarımız her zaman bizim iyiliğimizi isterler.
4. Dinimiz, Anne-Babamıza İyi Davranmamızı Öğütlüyor
Her anne çocuğunu aylarca karnında taşır. Sonra onu bin bir güçlükle büyü- tür. Çocuğu için uykusuz geceler geçirir. Babası, ihtiyaçlarını karşılamak için çalışır. Türlü sıkıntılara girer.
Çocukların mutlulukları, anne babaların da mutluluğu olur. Üzüntüleri, onları da üzer. Bütün bunları düşününce çocukların, anne babalarına karşı bazı görevleri olması gerektiğini anlarız. işte bu görevlerin başında, onlara iyi davranmak gelir. Bu, aynı zamanda dinimizin emridir.
Yüce Allah, Kuranıkerim’de şöyle buyuruyor:
''Allah'a ibadet edin ve ona hiçbir şeyi ortak koşmayın. Ana babaya... iyi davranın...
''Biz insana, ana babasına karşı iyi davranmasını tavsiye etmişizdir.''
Bu ayetler bize, anne babaya iyi davranmanın Allah'ın buyruğu olduğunu gösteriyor .
Bir gün, Sevgili Peygamberimize bir adam geldi. Ona: .., -Ey Allah'ın Peygamberi! insanlar arasında kendisine en iyi şekilde hizmet ve iyilikte bulunmam gereken kişi kimdir? diye sordu.
Peygamberimiz de ona: -Annendir, dedi. Adam:
-Sonra kimdir? deyince, Peygamberimiz yine: -Annendir, buyurdu. Adam üçüncü kere:
-Sonra kimdir? diye sordu. Sevgili Peygamberimiz de: -Babandır, diye cevap verdi.
Bütün bunlardan dinimizin anne babamıza iyi davranmamızı öğütlediğini anlıyoruz.
5. Kardeşlerimle İyi Geçinirim
Hepimizin bir ailesi var. Biz, bir aile içinde anne, baba ve kardeşlerimizle birlikte yaşarız. Büyüklerimizi sever ve sayarız. Onların da bizi sevdiklerini biliriz. Bu bize mutluluk verir. Ancak bu yeterli değildir. Anne ve babamız gibi kardeşlerimizi de sevmeli, onlara da iyi davranmalıyız.
Birisi bize, ''Anne ve babanızdan sonra size en yakın kişiler kimlerdir?'' diye sorsa ne cevap veririz? Kuşkusuz, ''Kardeşlerimiz.'' deriz.
Kardeşlerimizle aynı evde yaşarız. Çoğu zaman aynı odayı paylaşırız. Mutluluklarımız da üzüntülerimiz de aynıdır.
Allah korusun, evimize kötü bir şey olduğunu düşünelim. Bu olay, kardeşleri aynı ölçüde üzmez mi? Ailemiz yeni bir araba aldı diyelim. Bu, hepimizi sevindirmez mi? Çünkü ev de araba da bizimdir. Hepimiz aynı ölçüde onlardan yararlanırız.
Örneğin, şöyle düşünebiliriz: Evimiz yıkılsa yalnız kardeşim değil, ben de açıkta kalırım. Arabamıza yalnız ben değil, kardeşim de biner. Annem hastalansa her ikimizin annesi hastalanmış olur. Babam iyi bir iş bulsa bunun yararını kardeşimle birlikte görürüm. Annemiz ve babamız bizleri seviyorlar. Bizim iyiliğimizi istiyorlar. Çocukları olarak bizi, birbirimizden ayırtmıyorlar.
Öyleyse kardeşler olarak bize düşen görev de birbirimizi sevmek ve iyi geçinmektir. Geçimsizlik ve kıskançlık kardeşliğe yakışmaz. Biz, bir elmanın iki yarı- sı gibiyiz. işte bunun için ben, kardeşimle iyi geçinirim.
6. Ailemizde Birbirimize Saygı Gösterir, Yardım Ederiz
Ailemizin bireyleri, birbirine çok önem verirler. Biz çocuklar, anne ve babamı- ZI, diğer aile büyüklerini çok severiz. Onlara değer veririz. Bu sevgi ve bağlılık, içimizde onlara karşı büyük bir saygı uyandırır. Büyüklerimiz de bizleri severler.
Aile içinde önem verdiklerimiz yalnız anne ve babamız değildir. Bizim için kardeşlerimiz de değerlidir. Bu nedenle kardeşler arasında da sevgi ve saygı vardır.
Ailemizden söz ederken masallarıyla büyüdüğümüz büyük anne ve büyük babamızı nasıl unuturuz! Teyzemizi, halamızı, amcamızı, dayımızı nasıl hatırlamayız! Onlar da bizim aile bireylerimizden sayılırlar. Biz, onları da sever ve sayarız.
Birbirimize karşı duyduğumuz bu sevgi ve saygı sözde kalmaz. Bunu, davranış olarak gösteririz. Mutfakta annemize; tarlada, bahçede, dükkanda babamıza yardım ederiz. Yapabileceğimiz işler varsa onları yerine getiririz. Bir işe yaramaya, ailemize katkıda bulunmaya çalışırız. Bu bizi mutlu eder. Ödevlerimizi yaparken de hemen anne ve babamızın yardımını isteriz.
7. Ailemizde Birbirimizi Anlamalıyız
Ailemizde sevgi ve saygı bağları çok güçlü olabilir. Bu, bazı küçük tartışmaların olmayacağı anlamına gelmez. Örneğin, kardeşlerden biri sınavına hazırlanırken diğeri müzik dinlemek isteyebilir. Aynı odada hem müzik dinlemek hem ders çalışmak çok zordur. Güzel bir hafta sonu birimiz pikniğe, ailenin diğer üyeleri akraba ziyaretine gitmek isteyebilirler. Böyle şeylerle hep karşılaşırız.
Bütün istekler aynı anda karşılanamaz. Biri yapılınca da diğeri kalır. Aile için- de her birimiz, kendi isteğimizin yerine getirilmesinde direnirse hiçbirini yapamaz hale geliriz. istekler arasında önemli olanlar vardır. Kuşkusuz sınava ha- zırlanmak, müzik dinlemekten önemlidir.
işte bunları düşünmek gerekir. Sürekli, "Senim dediklerim olsun.'' demek bencilliktir. Bencillik, her yerde anlaşmazlıklara neden olur. Aile bireylerinin birbirini anlayışla karşılamaları, isteklerinden vazgeçmeyi bilmeleri halinde anlaşmazlıkılar ortadan kalkar. Aile içi tartışmalar olmaz. Ailede huzur ve mutluluk olur.